एकदा एका गावात
एक आधंळा होता मुलगा
प्रेयसीच्या प्रेमामध्ये तो
रमला होता चांगलाच
मित्रांमध्ये तो कमी रमायचा
सर्वांचा तो राग करायचा
धिडकारुन सर्व जगाला मग
फ़क्त प्रेयसीलाच जवळ करायचा
तो नेहमी म्हनायचा तिला
जर दिसत असते डोळ्याने मला
तर लग्नाचा हा हार
घातला असता फ़क्त तुलाच
ती बिचारी लाजेनं चुर व्हायची
डोके ठेवुन त्याच्या छातीवर
देवाजवळ प्रार्थना करायची
आणी काळजी मग डोळ्याची करायची
मग एके दिवशी चमत्कार झाला
न बघनारा तो आता बघु लागला
कुनीतरी डोळे दान केल्या मुळे
स्वत:च्या डोळ्यातच स्वत:ला हरवु लागला.
पन जेव्हा त्याने तिला बघितले
त्याच्या मनातले विचार बदलले
कारण तिला सुद्धा द्रुष्टी नव्हती
त्याच्या सारखी ती सुद्धा लाचार होती
पन त्याला दिसु लागल्याची खुशी तिला होती
देवाचे ती उपकार मानत होती
त्याच्या सुख संसाराच्या स्वप्नात
कित्येकदा स्वत:लाच ती हरवत होती.
मग तिने त्याला विचारले
आता तु माझ्याशी लग्न करशील ?
तुझ्या हाताने माझ्या गळ्यात
लग्नाची ती माळ घालशील ?
पन आता त्याने लग्नाला नकार दिला
ह्रुदयाशी तिच्या मोठा घात केला
एवढे दिवस असलेल्या प्रेमाला
क्षनात त्याने पुर्णविराम दिला.
आता तिचे तर भानच हरवले
दुर जान्याचे तिने ठरवले
जाता जाता त्याला एवढेच म्हनाली
काळजी घे माझ्या ह्या दोन डोळ्यांची .....
- ♥अमोल♥
No comments:
Post a Comment